Een hele bijzondere uitvaart
Dat ik ook graag een mooie rouwreportage maak is bij mijn vrienden al wel bekend. Wat ik alleen niet echt verwacht had was een verzoek van een trouwlocatie of ik bij hen een uitvaart wilde fotograferen. Natuurlijk wil ik dat, want op die locatie zou het zeker iets bijzonders worden.
Je eigen uitvaart plannen
Op het moment van het verzoek was degene van wie het de uitvaart zou worden nog in leven. Omdat hij wist dat hij binnenkort zou overlijden heeft hij heel uitgebreid aangegeven hoe hij alles geregeld wilde hebben. Waar? De plek waar hij iedere dag met zijn hond kwam. Bezoekerscentrum De Breek in Etersheim. Een prachtige plek in de natuur, officiële trouwlocatie, maar nu dus even rouwlocatie. Hij heeft geregeld wie er zouden spreken en wie er zouden spelen. Hij was muzikant en er was dus veel live muziek. En opnames van hemzelf. Het vervoer? Een stoere pickup truck van een vriend. De ceremoniemeester? Een vriendin die vroeger bij een uitvaartondernemer heeft gewerkt.
Doe-het-zelf uitvaart
Ik wist niet (en ik denk vele mensen met mij) dat je zo veel dingen bij een uitvaart zelf mag regelen. Er zijn natuurlijk ook zaken die wij als leek niet kunnen, het afleggen bijvoorbeeld. Voor deze dingen is er nu een bijzondere onderneming – de doe-het-zelf-uitvaart. Die dingen die je niet zelfstandig mag of wil doen kan je via hen regelen. Maar ook daarbij wordt je nog gestimuleerd om te helpen waar het kan. Het wassen en kleden van de overledene bijvoorbeeld. Ik vond het heel bijzonder om te horen!
De dag van het afscheid
Alles stond klaar en het regende … en de ceremonie zou buiten zijn. Regenlaarzen in de auto, regencape in de tas en op weg. Onderweg breekt de zon door. Wanneer ik aankom staat de dijk al vol met auto’s en mensen. Samen wachten we.
De auto met de kist komt aan en samen lopen we langs het pad dat hij iedere dag minstens twee keer met zijn hond liep.
In het gras, onder de molen, stond een kring van stoelen en bankjes klaar. In het midden kwam de kist.
Op de kist een prachtig bloemstuk, zijn cowboyhoed, de hondenriem en een foto van hem met zijn gitaar op deze zelfde plek. Het was een prachtige ceremonie, heel persoonlijk omdat er alleen maar vrienden en familie aan het woord kwamen.
De borrel
Na de ceremonie werd de kist verplaatst naar de mooie schuur. Daar was de borrel. Ook hij kreeg een borrel, op de kist. Dat hoorde bij hem.
Op de tafels stonden schaaltjes met nootjes, tortilla chips en … pindarotsjes. Zo’n vreemde combinatie, daar moest wel een verhaal achter zitten. Ook die gingen dus op de foto. Later bleek inderdaad dat hij gek was geweest op pindarotsjes, wanneer die in huis waren haalden ze het einde van de dag niet.
De laatste rit
Na een erg fijne borrel was het tijd om te vertrekken. De kist werd weer op de truck gelegd en daar reden ze, het hek uit. Dag bijzonder mens! Je was een inspiratie voor velen, zelfs na je overlijden.
Deze foto’s zijn met toestemming van de achtergebleven partner geplaatst. Mocht u zelf herkenbaar op een foto staan en hier bezwaar tegen hebben, laat het mij dan even weten, dan verwijder ik die foto.